Pagod na rin Ako

Pagod na rin ako
Umiiyak sa gilid ng walang nakamasid
Nawawalan ng ulirat nakatanaw sa kawalan
Tinayanong sa Bathala kung bakit binuhay pa
Ang taong katukad ko na wala namang halaga sa paningin ng iba

Pagod na rin ako.

Gabi-gabing naturulog sa basang mga unan

Dinadama bawat lait ng lipunan

Masasakit na mga salitang binitawan

Nanatiling nakaukit sa'king puso't isipan

Hindi ako masaya, ni 'di madama sariling presensiya

Parang aninong sunod-sunuran

Parang walang sariling mga bibig at paa upang lumaban

Isip at matang binalot sa kahihiyan

Iniidp na solusyon sa problema'y kamatayan

Ako'y pagod na rin sa lahat ng bagay

Nawawalan ng lakas at rason upang mabuhay

Hinablot ko ang kutsilyo at saka itinuro sa sariling katawan

Wala namang aawat upang ako'y pigilan

Wala akong ibang naramdaman

Kundi ang lamig ng kutsilyo aking pulsuhan

Sa pagbilang ko ng tatlo matatapos na rin ito

Isa…Dalawa…tatlo

May biglang humawak sa aking mga kamay

Rason upang mabitawan ang bagay na nakamamatay

Umiiyak ako sa kanlungan ni Inay

Nakita ko ang rason kung bakit ako ay binuhay.